Morskie i lądowe granice Iranu strzeżone są prawie na całej długości przez góry. Wspaniały, pokryty śniegiem stożek Demawend (5604 m n.p.m.), będący wulkanem o nieznacznej aktywności, jest najbardziej znanym, a zarazem najwyższym szczytem w górach Elburs – masywaie o długości 900 km, leżącym na poludnie od Morza Kaspojskiego i biegnącym przez terytorium północnego Iranu.
Morskie i lądowe granice Iranu strzeżone są prawie na całej długości przez góry. Wspaniały, pokryty śniegiem stożek Demawend (5604 m n.p.m.), będący wulkanem o nieznacznej aktywności, jest najbardziej znanym, a zarazem najwyższym szczytem w górach Elburs – masywaie o długości 900 km, leżącym na poludnie od Morza Kaspojskiego i biegnącym przez terytorium północnego Iranu.
Wzmianki o Demawendzie znaleźć można w wielu irańskich legendach, a niektóre uważają, że po biblijnym Potopie osiadła na nim Arka Noego.
Na jego północnych stokach występują głównie lasy bukowe i dębowe. Południowa strona, z powodu braku opadów (zaledwie 280-500 mm rocznie), jest pozbawiona życia organicznego. W górach Elburs żyły niegdyś tygrysy kaspijskie, które obecnie należą do rzadkości. Można tu również spotkać śnieżne pantery i rysie.
Pozostaw swój ślad