Akwedukt w Segowii

Jedna z najsłynniejszych, najważniejszych i najlepiej zachowanych budowli stworzonych przez Rzymian na Półwyspie Iberyjskim. Jest symbolem Segowii i wraz z alkazarem oraz katedrą stanowią główną atrakcję miasta.

Według legendy akwedukt jest dziełem diabła, który zawarł pakt z pewną dziewczyną pracującą jako nosiwoda. Miała ona oddać duszę diabłu o ile diabeł dostarczy wodę do jej drzwi zanim kur zapieje. W nocy nad miastem rozpętała się burza, a zanim kur zapiał akwedukt był prawie gotowy, brakowało tylko położenia jednego kamienia. Wystarczyło to jednak żeby czart przegrał. Mieszkańcy dowiedziawszy się o całym zajściu poświęcili budowlę, a następnie umieszczono tam wizerunki Matki Boskiej i Świętego Szczepana.

W rzeczywistości powstanie akweduktu datuje się na połowę I wieku lub początek II wieku za panowania cesarza Wespazjana lub Nerwy. Służył on do transportu wody z odległego o około 17 km źródła Fuenfría.

W drodze do miasta woda jest zebrana w zbiorniku zwanym El Caserón, a następnie w wieży Casa de Aguas. Następuje tam strącenie piasku i dalej woda przebywa 728 metrów pod wzgórze o nachyleniu 1 procenta, zwane Postigo na którym znajduje się alkazar.

W najwyższym punkcie akwedukt osiąga wysokość 28,5 metra. Cała konstrukcja składa się ze 167 łęków, z czego 79 jest pojedynczych, a 44 podwójnych. Zbudowany jest on z granitowych bloków.

Wyższa kondygnacja to łęki o szerokości prześwitu 5,10 m, wsparte na kolumnach węższych i niższych niż te z niższej kondygnacji. W górnej części struktury znajduje się U-kształtny kanał o wymiarach 55 cm na 46 cm. Dolna kondygnacja, niwelująca nierówności terenu, to łęki o szerokości prześwitu 4,50 m wsparte na kolumnach zwężających się ku górze.

W trzech najwyższych łukach umiejscowiona była w czasach rzymskich tabliczka z literami z brązu z informacją o budowniczym wraz z datą budowy. W górnej części akweduktu widać też dwie nisze z każdej strony konstrukcji. Wiadomo, że w jednej z nich widniał niegdyś wizerunek Herkulesa egipskiego, który według legendy był założycielem miasta. Aktualnie w niszach znajdują się wizerunki patronki miasta Matki Boskiej z oraz świętego Szczepana.

W XV wieku, w czasach Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej doszło do pierwszej dużej rekonstrukcji akweduktu. Don Pedro Mesa podjął się odbudowany składającego się z 36 łęków odcinka zniszczonego przez Maurów w 1072 roku. Prace wykonano z wielką starannością, aby nie podjąć żadnych zmian w pierwotnym projekcie i zachować oryginalny styl.

Wodociąg jest najważniejszym zabytkiem architektoniczny w Segowii. Na przestrzenie wieków akwedukt funkcjonował i zachowany był w doskonałym stanie. Jednak ze względu na zanieczyszczenia oraz erozję akwedukt niszczeje. W celu zagwarantowania wodociągowi przetrwania rozpoczęto w 1997 roku prace konserwacyjne, które są nadzorowane przez architekta Francisco Jurado. Od 1985 roku akwedukt jest na liście światowego dziedzictwa UNESCO.