Pustynia Namib jest jedną z najstarszych i najbardziej suchych pustyń na Ziemi. Biegnie przez 1400 km wzdłuż wybrzeża Atlantyku, w południowo-zachodniej Afryce, od granicy między Angolą i Namibią do rzeki Oranje. W najszerszym miejscu mierzy 160 km, a najwęższym – tylko 10.
Pustynia Namib jest jedną z najstarszych i najbardziej suchych pustyń na Ziemi. Biegnie przez 1400 km wzdłuż wybrzeża Atlantyku, w południowo-zachodniej Afryce, od granicy między Angolą i Namibią do rzeki Oranje. W najszerszym miejscu mierzy 160 km, a najwęższym – tylko 10.
Pustynia podzielona jest rzeką Kuiseb na dwie części. Na południe rozciąga się niezmierzone morze piasku z półksiężycowatymi, prostymi albo gwiaździstymi wydmami. Niekiedy osiądają one wysokość 200 m. Pod wydmami leżą warstwy piasku liczące milion lat i zawierające największe znane pokłady diamentów na świecie.
Na północ od rzeki Kuiseb znajdują się skaliste żwirowe równiny. Wzdłuż wybrzeża, znanego jako Szkieletowe Wybrzeże wody są wzburzone i niebezpieczne. Wielu żeglarzy straciło tam nie tylko statki, ale i życie.
W rejonach nadbrzeżnych średnia rocznych opadów wynosi 25 mm. Pada tam niezwykle rzadko i są to głównie deszcze nagle i gwałtowne. Źródłem wilgoci jest powstająca w nocy rosa oraz mgły, które średnio co dziesięć dni, również nocą, pojawiają się nad wybrzeżem. Docierają one niekiedy 50 km w głąb lądu. Występujące na tym obszarze rośliny i zwierzęta przystosowały się do życia w tych surowych warunkach, a niektóre nauczyły sie nawet spijać osiadające na nich kropelki rosy.
Pozostaw swój ślad