Molo w Weston-super-Mare

Molo, zwane Grand Pier, jest położone przy Kanale Bristolskim około 28 km na południowy zachód od Bristolu w hrabstwie Somerset w Wielkiej Brytanii. Jest jednym z trzech mol znajdujących się w mieście. Drugie to molo Birnbeck Pier, które obecnie stoi opuszczone czekając na renowację, a trzecim jest Sealife Aquarium mieszczące się w kierunku południowego końca bulwaru nadmorskiego.

Budowę mola rozpoczęto w listopadzie 1903 roku, a jego otwarcie miało miejsce w czerwcu 1904 roku. Znajduje się ono w centrum miasta, blisko stacji kolejowej i głównej drogi. Grand Pier początkowo miało ponad 300 metrów długości. Mieścił się na nim teatr, z miejscami siedzącymi dla 2000 osób, pawilon oraz liczne kioski i sklepy.

Molo miało także umożliwić obsługę floty parowców, stanowiąc tym samym konkurencję dla Birnbeck Pier. Postanowiono wydłużyć pomost o około 2 kilometry. Rozbudowa trwała trzy lata. Dodatkowo, aby umożliwić turystom dotarcie do końca mola, skonstruowano elektryczny pociąg.

Rozbudowa nie przyniosła jednak zapowiadanych korzyści, ponieważ Weston ma tak duże pływy (jedne z największych na świecie), że nawet po przedłużenia pomostu, w czasie odpływu nie osiągał on morza. W niechronionej zatoce panowały również silne prądy, które utrudniały zejście z parowców. Właściciel floty parowców M. Campbell, a także akcjonariusze uznali, że korzystanie z molo było by trudne, niesatysfakcjonujące, a także niebezpieczne. Rozszerzenie, które kosztowało 20000£ było używano tylko dwa dni we wrześniu 1907 roku, umożliwiając przewiezienie 6538 pasażerów i zarabiając jedynie 117£.

Grand Pier dwa razy zostało częściowo zniszczone przez ogień. Pierwszy pożar wybuchł w dniu 13 stycznia 1930 roku. Strawił on teatr wraz z dużą częścią pomostu. Płomienie były widoczne z odległości kilku mil, a wiejący bardzo silny wiatr kierował dym na południowy obszar miasta, co utrudniało nie tylko przyglądanie się gapiom zgromadzonych na promenadzie, ale także prowadzenie akcji gaśniczej. Po pewnym czasie wiatr zmienił kierunek, płomienie i dym były kierowane bezpiecznie do morza, umożliwiając strażakom ugaszenie pożaru i uratowanie znacznej części mola.

Grand Pier był atrakcją miasta, a jego strata była ogromnym ciosem dla handlowców, gdyż spowodowała spadek o 500000 liczby turystów odwiedzających miasto w sezonie w 1930 roku. Właściciele hoteli i sklepów domagali się jak najszybszej odbudowany pomostu. Znajdujący się na molo teatr nie był rentowna w ciągu ostatnich kilku lat, postanowiono więc początkowo odbudować jedynie pomost. Odbudowane i poszerzone molo otwarto na początku sezonu w 1932 roku, a w okresie zimowym został wzniesiony pawilon, który przetrwał do 2008 roku.

Drugi pożar wybuchł w dniu 28 lipca 2008 roku. Ogień pojawił się rano w najbardziej wysuniętej części mola, gdzie znajdował się pawilon rozrywkowo-handlowy mieszczący m.in. salę koncertową, a także nowo wybudowany tor gokartowy. Straż pożarna wysłała na miejsce 15 wozów i około 100 ludzi, akcję gaśniczą utrudnił jednak odpływ i utrzymująca się upalna pogoda. Strażacy musieli także odgrodzić kordonem część plaży, gdyż pomimo ostrzeżeń policji, setki zebranych wzdłuż bulwaru i na plaży przyglądało się pożarowi. Według świadków płomienie były widoczne z leżącego po przeciwnej stronie kanału Cardiff. Pożar zakończył się po kilku godzinach trwania akcji gaśniczej, pawilon znajdujący się na końcu Grande Pier został całkowicie zniszczony.

•