Mahabalipuram

Mahabalipuram jest niewielkim miasteczkem rybackim położonym w południowo-wschodniej części Półwyspu Indyjskiego na Wybrzeżu Koromandel. Zostało one założone przez króla Narasimhawarman z dynastii Pallawai w VII wieku.

Niedaleko miejscowości mieszczą się liczne świątynie, oraz kamienne obrazy ku czci hinduskich bóstw: Sziwy, Winszu oraz Lakszmi. Najstarsze świątynie są wykute w skałach i zwane mandapa, a na ich ścianach widnieją płaskorzeźby przedstawiające bóstwa.

Późniejsze świątynie monolityczne, zwane ratha (wozy niebieskie) są wykute w skalnym bloku. Były one budowane na wzór drewnianych wozów i przenośnych kapliczek używanych podczas świąt religijnych. W ich wnętrzu umieszczone sa postaci zwierząt.

Nad brzegiem morza mieści się kamienna świątynia Dżialasiana, zbudowana z granitowych bloków. W okresie kiedy Mahabalipuram było miastem portowym w nocy palono w świątyni ogień, który stanowił punkt orientacyjny dla żeglarzy.

Najbardziej znanym obiektem całego zespołu jest ogromna płaskorzeźba szerokości 27 m i wysokości 7 m, wykuta w skalnym zboczu, zwana Narodziny Gangesu. Niegdyś ze zbocza spływał niewielki wodospad, która symbolizował rzekę, do której modliły się dobre duchy, zwierzęta i ludzie.

• 

•